Άρθρα

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Άμυνα και Διπλωματία”

Κάθε φορά που διαβάζω ότι γίνονται εξετάσεις για την εισαγωγή νέων Ακολούθων Πρεσβείας στο υπουργείο Εξωτερικών -στη Διπλωματική Ακαδημία για την ακρίβεια – νιώθω κάπως περίεργα.

Έτσι νιώθω, διαβάζοντας τώρα τη σχετική προκήρυξη. Το κείμενο αυτό γράφω την ίδια ώρα που γίνονται οι εξετάσεις, δημόσια, στο ΥΠΕΞ. Πως να περιγράψω τα συναισθήματα μου; Ανάμεικτα αισθήματα νοσταλγίας μιας άλλης τότε ηλικίας, της ηλικίας των ονείρων από τη μία, αβεβαιότητας ίσως και δέους, από την άλλη. Continue reading

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Άμυνα και Διπλωματία”, τεύχος Ιανουαρίου 2016

“Αν κάποιος θέλει να κυβερνά και να συνεχίζει να κυβερνά, πρέπει να είναι ικανός να διαστρέψει την έννοια της πραγματικότητας. Το μυστικό της διακυβέρνησης είναι να συνδυάζεις την  πίστη πως είσαι αλάθητος, με την ικανότητα να διδάσκεσαι από λάθη του παρελθόντος” ( Τζωρτζ Όργουελ, 1984) 

Ο  δρόμος  της αναζήτησης εξόδου από το τέλμα στο οποίο, μετά τον Δεκέμβρη του 2009,  βρίσκεται ο σκληρός πυρήνας των σχέσεων μας με τα Τίρανα  είναι  ανηφορικός. Παρά τις κάποιες νότες  αισιοδοξίας, προϊόν δηλώσεων που οφείλονται σε συγκυριακούς λόγους πολιτικής–κομματικής   διαχείρισης και σκοπιμότητας. Τόσο στην Αθήνα όσο και στα Τίρανα.

Τούτο συμβαίνει, κυρίως, στην Ελλάδα, την προηγούμενη και την  επομένη μέρα των εκλογών  στην Αλβανία, λόγω των διαχρονικών προσδοκιών  των  κυβερνητών των Αθηνών  γι’ «αλλαγή στάσης των Τιράνων». Άλλωστε αυτή είναι η εποχή που συνήθως ευδοκιμούν οι πάσης φύσεως αυτόκλητοι αγγελιοφόροι μεταξύ Αθηνών και Τιράνων. Continue reading

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Άμυνα και Διπλωματία”, τεύχος Νοεμβρίου 2015

Ήταν –ομολογώ- δύσκολη η επιλογή να διαλέξω έναν κατάλληλο τίτλο για το άρθρο αυτό  που θα πρέπει να διαβασθεί σε συνάρτηση και με το άρθρο (στις επόμενες σελίδες) του Δρα Παντελή Οικονόμου, εκ των πλέον ειδικών στο ζήτημα των πυρηνικών λόγω και της μακράς θητείας του με την ιδιότητα του Επιθεωρητού στην Διεθνή Οργάνωση Ατομικής Ενέργειας (International Atomic Energy Agency). Θυμίζω  ότι η ΔΟΑΕ ανήκει στο σύστημα των εξειδικευμένων οργανισμών των Ηνωμένων Εθνών και εδρεύει στην Βιέννη.

Παρότι είναι δύο χωριστά άρθρα, σκεφθήκαμε να συνδυάσουμε την ταυτόχρονη παρουσίαση τους προκειμένου, στο μέτρο του εφικτού, να γίνει αντιληπτό ότι οι πόλεμοι και οι ανατροπές σε ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βορείου Αφρικής δεν αποτελούν ένα παροδικό φαινόμενο. Θα έχουν βάθος χρόνου. Ήδη, το Δεκέμβριο συμπληρώνεται μια πενταετία από τα γεγονότα της Τυνησίας (αυτοπυρπόληση ενός μικροπωλητού) που αποτέλεσε την θρυαλλίδα αυτού που κατά συνθήκη αποκαλούμε, χωρίς πλέον να πιστεύουμε, «Αραβική Άνοιξη».

Για κάποιον, όπως ο υπογράφων, που από τα φοιτητικά του χρόνια  στα χρόνια της δικτατορίας απέκτησε ευρωπαϊκή πολιτική συνείδηση, με αρκετή δόση ρομαντισμού, η  πολιτική (ή, μάλλον, η απουσία πολιτικής, όπως προκύπτει και από τον τρόπο με τον οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη-μέλη της ακολούθησαν και παρακολούθησαν τις εξελίξεις) είναι επιεικώς απογοητευτική. Continue reading

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Άμυνα και Διπλωματία”, τεύχος Οκτωβρίου 2015

Των Αλέξανδρου Μαλλιά, Πρέσβη ε.τ. και Γεωργίου Χατζηθεοφάνους, Ταξίαρχου ε.α

Η βαθιά οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2009 και βρίσκεται σε εξέλιξη έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στη ακριτική Θράκη και το λαό της.

Φυγή επενδυτών, κλείσιμο βιομηχανικών μονάδων, συρρίκνωση του πρωτογενούς τομέα και οικονομική μετανάστευση συνθέτουν ένα σκηνικό θλίψης που παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Οι υποσχέσεις κάνουν την εμφάνισή τους, κυρίως, κατά τις προεκλογικές περιόδους, με ευχολόγια και όχι άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις που έχει ανάγκη η περιοχή. Χειρότεροι όλων, εκείνοι που, μη έχοντας ουσιαστικές προτάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, προσφεύγουν σε συνωμοσιολογία και κινδυνολογία, προσφέροντας χείριστες υπηρεσίες στους κατοίκους της περιοχής. Είναι ξεκάθαρο πως η Θράκη χρειάζεται καταρχήν ένα σχέδιο με άμεσα μέτρα για την άμβλυνση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο πληθυσμός της και παράλληλα μακροχρόνιο σχεδιασμό και συνέχεια. Continue reading

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Άμυνα και Διπλωματία”, τεύχος Σεπτεμβρίου 2015

Η 13η Σεπτεμβρίου 2015, συμπίπτει με την εικοστή (!) επέτειο της υπογραφής της Ενδιάμεσης Συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδος και την πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.  Η προβλεπόμενη, από την ίδια τη συμφωνία,  αρχική της διάρκεια ήταν επταετής. Έκτοτε, από το 2002 και μετά,  η ισχύς της  ανανεώνεται αυτόματα ενόσω δεν έχει μονομερώς καταγγελθεί,  όπως προβλέπουν οι πρόνοιες της, από ένα εκ των συμβαλλομένων μερών.

Είναι βέβαιο ότι, όταν υπογραφόταν η συμφωνία, στη Νέα Υόρκη, από τους τότε υπουργούς Εξωτερικών Κάρολο Παπούλια και  τον εκλιπόντα  Στέβο Τσβερνκόφσκι, ούτε η Αθήνα,  αλλά ούτε και τα Σκόπια  είχαν  τη βούληση -ή έστω την πρόθεση- να παρατείνουν, επί μια εικοσαετία, την ισχύ της . Continue reading

Ομιλία στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, προσκεκλημένος του Αλί Αχμέτι, Προέδρου του αλβανικού κόμματος “Δημοκρατική Ένωση για την Ενσωμάτωση”, 28 Μαρτίου 2015.

Το Σάββατο και την Κυριακή παρεβρέθηκα σε διεθνές συνέδριο προσκεκλημένος του Αλί Αχμέτι, Προέδρου του αλβανικού κόμματος “Δημοκρατική Ένωση για την Ενσωμάτωση” στα Σκόπια ως ο μοναδικός σύνεδρος που έχει προσκληθεί από την Ελλάδα. Στο συνέδριο επίσης μετείχαν ο πρώην Ειδικός Αντιπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα Σκόπια Ερβάν Φουέρε, ο πρώην Ειδικός Απεσταλμένος του ΝΑΤΟ Πίτερ Φέηθ και ο αμερικάνος Ντάνιελ Σέργουερ του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς της Ουάσιγκτον. Continue reading

Η αδικαιολόγητη απουσία του πρώην πρωθυπουργού κατά την έλευση του νέου στο Μέγαρο Μαξίμου, μου δίνει την ευκαιρία να επαναφέρω μια πρόταση που εδώ και κάμποσα χρόνια, σταθερά μεν μάταια δε, καταθέτω :
Την αναβάθμιση και μετατροπή του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής σε Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας ( Εξωτερικών και Άμυνας) . Continue reading

Τον περασμένο Απρίλη, μπήκα για πρώτη φορά στο ισόγειο της Σεβαστουπόλεως 22, εκεί στους Αμπελόκηπους. Νέες και νέοι παντού. Ένα βουητό, σαν μελίσσι.

Κάθισα δύο λεπτά και σκέφτηκα. Τι κάνεις τώρα εσύ εδώ; Εμφανίζεται μια ψηλή και κομψή κοπέλα. Ο Σταύρος σας περιμένει, μου λέει.

Τον είχα δει πολλές φορές στους «Πρωταγωνιστές», αν και για τις συνήθειές μου, η εκπομπή ήταν κάπως αργά.
«Λοιπόν;», με ρωτάει. «Είμαι έτοιμος» του απαντώ. Του δίνω το βιβλίο μου. «Εδώ είναι γραμμένα όσα πιστεύω», του λέγω. Continue reading

Σήμερα ημέρα εκλογών. Γυρίζω πολλά χρόνια πίσω.

Τότε που εδώ στο σπίτι, με τον πατέρα, τη μητέρα, τον αδελφό μου και μερικούς γείτονες είμαστε κολλημένοι στο μικρό μαύρο ραδιοφωνάκι.

Είχαμε κάτι κόλλες χαρτιού, έχοντας γράψει ήδη επάνω μερικές εκλογικές περιφέρειες. Δεν υπήρχε ούτε τηλέφωνο, ούτε τηλεόραση. Μόνο το ραδιόφωνο, το χαρτί και το μολύβι.

Πως και πως περιμέναμε αυτή τη μέρα. Και ξενυχτάγαμε μέχρις ότου ο πατέρας δώσει το σύνθημα ”όλα τελείωσαν”… Τότε έσβηνε το ραδιόφωνο.

Αυτές οι στιγμές και οι έντονα χρωματισμένες εικόνες των παιδικών μας χρόνων με κυριεύουν σήμερα. Όπως και κάθε μέρα Εκλογών.  Continue reading

H Ελλάδα προκαλεί και πάλι φόβο στην Ευρώπη. Δεν υπάρχει “Συμμαχία Πρόθυμων” να μας ακολουθήσει στον γκρεμό.

Παρ’ όλα τα λάθη και την ανεπάρκεια των ευρωπαϊκών θεσμών και συγκεκριμένων οικονομικών και πολιτικών ηγετικών ομάδων (ελίτ), η κύρια ευθύνη είναι δική μας. Των δικών μας πολιτικών ηγεσιών, καθώς επίσης οικονομικών ομάδων πίεσης και συμφερόντων.

Μέχρι σήμερα, κανένας μα κανένας από τους ίδιους πολιτικούς μας ηγέτες δεν είχε το θάρρος να αναλάβει το μέρος της ευθύνης που του αναλογεί ή που του καταλογίζεται. Αντίθετα, ως ξένοι στην πόλη, αφορίζουν το παρελθόν και υπόσχονται να μας σώσουν και πάλι. Θεέ μου, ποιος θα με σώσει από τους σωτήρες;

Ευθύνη όμως έχουμε κι εμείς.

Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία που έχουμε, οφείλουμε, όλες τις ημέρες του χρόνου, να ελέγχουμε την κυβέρνηση, να ζητούμε από τις πολιτικές ηγεσίες υπευθυνότητα και λογοδοσία.

Υπάρχει μόνο μια ημέρα, κάθε τρία ή τέσσερα χρόνια που η ευθύνη για την τύχη της χώρας είναι στα χέρια μας.

Αυτή είναι η ημέρα των εκλογών. Την ημέρα αυτή, η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μας. Να το θυμηθούμε αυτό στις 25 Ιανουαρίου. Για να μην απορούμε και πάλι την επομένη των εκλογών.

Η ψήφος μας δεν θα αφορά πια τη δική μας γενιά, αλλά κυρίως τις επόμενες.