Ο Νίκος Καζαντζάκης γράφει στην Ασκητική «Η πράξη είναι η πλατύτερη θύρα της λύτρωσης. Αυτή μονάχα μπορεί να δώσει απόκριση στα ερωτήματα της καρδιάς».
Η απόφασή μου να είμαι υποψήφιος Ευρωβουλευτής με το ΠΟΤΑΜΙ είναι μία Πράξη.
Στα χέρια μας είναι να δείξουμε ότι οι πράξεις μας μπορούν να φέρουν τη λύτρωση.
Νοιώθω την ευθύνη της δικής μας γενιάς απέναντι στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας.
Η ιθύνουσα τάξη της Ελλάδας δείχνει ότι προτιμά να θυσιάσει τη νέα γενιά και τις επόμενες γενιές προκειμένου να διασωθεί η ίδια. Continue reading
Η Συνάντηση Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Κάρντιφ (04/09) και η πΓΔΜ.
Λίγος πολιτικός και διπλωματικός χρόνος έχει απομείνει για τη προετοιμασία μας για τη Συνάντηση Κορυφής του ΝΑΤΟ που θα γίνει στο Κάρντιφ της Ουαλίας.
Όπως γράφαμε στο άρθρο του Φεβρουαρίου, η Ελλάδα πρέπει να μορφοποιήσει και να δημοσιοποιήσει τη θέση της στο θέμα της διεύρυνσης και ειδικά σε σχέση με τη πΓΔΜ. Με βάση βέβαια το πολύτιμο κεκτημένο του Βουκουρεστίου ( 2008) και του Σικάγου ( 2012). Continue reading
Τουρκία: μια πανίσχυρη χώρα με διαχρονικά σταθερή πολιτική, με στόχους και στρατηγική». Ή «μια χώρα οι πολιτικοί της οποίας σέβονται τους σταθερούς θεσμούς στους οποίους κορυφαία θέση έχουν το στράτευμα και η διπλωματική υπηρεσία». Και «Τουρκία, μια χώρα με συνέπεια και συνέχεια στην εξωτερική της πολιτική, η οποία μόνο επιτυχίες γνωρίζει». Αυτές είναι, συνήθως, οι στερεότυπες φράσεις και οι χαρακτηρισμοί, μείγμα δέους και ενός κρυπτοθαυμασμού, οι οποίες, κατά κανόνα, συνοδεύουν τις πλέον έγκυρες αναλύσεις για τη γειτονική μας χώρα. Continue reading
Μερικές σκέψεις για το μεταβαλλόμενο περιεχόμενο των εθνικών θεμάτων: Κυπριακό και Όνομα πΓΔΜ.
Να μια ακόμη έννοια που πρέπει να αναθεωρηθεί . Στη πορεία μου, σαν διπλωμάτης, ομολογώ ότι είχα πάντοτε μπροστά μου σε καθημερινή βάση το πακέτο των λεγομένων εθνικών θεμάτων με τα οποία γαλουχήθηκε η δική μας γενιά διπλωματών, στρατιωτικών, πολιτικών, δημοσιογράφων, ακαδημαϊκών κλπ.
Το Κυπριακό κυριαρχούσε όταν ήμουν παιδί στην ατμόσφαιρα και στη καθημερινότητα των εθνικών ερεθισμάτων (χρησιμοποιώ τον όρο όπως χρησιμοποιείται στη πολιτική κοινωνιολογία). Ήταν στη κορυφή των προτεραιοτήτων και του εθνικού μας πάθους, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’50. Continue reading
Ευρώπη – Βαλκάνια
Ποτέ δεν έκρυψα ότι είμαι βαθιά ευρωπαϊστής. Όχι απλά πολίτης της Ευρώπης. Αλλά ακτιβιστής της Ενωμένης Ευρώπης. Ποιας όμως Ευρώπης;
Ταυτόχρονα, είναι συστατικό στοιχείο αυτογνωσίας να ομολογήσω ότι τα Βαλκάνια είναι πια η δεύτερη φύση μου. Έχοντας ασχοληθεί συνεχώς, συστηματικά με τη γειτονιά μας πάνω από είκοσι χρόνια.
Στα Βαλκάνια, μετά από τρεις βαλκανικούς πολέμους στον εικοστό αιώνα, δυο στην αρχή και ένα δεκαετή στο τέλος, η διαδικασία επούλωσης των πληγών έχει ήδη ξεκινήσει αλλά δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Οι εχθροί του χθες ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αναδιαμορφώσουν την διαδικασία συμφιλίωσης. Continue reading
Είμαι υπερήφανος για την καταγωγή μου. Ο παππούς από Δημητσάνα. Η γιαγιά από Στεμνίτσα. Ο παππούς ήταν μια «εξωχώρια εταιρεία» της εποχής του. Δεν μπορώ να πω με ακρίβεια αν είχε δηλώσει ως φορολογική έδρα της εμπορικής επιχείρησης τη Στεμνίτσα. Αυτό που ξέρω είναι ότι, μεταξύ άλλων ,ήταν υπαίθριος και πλανόδιος έμπορος. Φόρτωνε τα μουλάρια και τα γαϊδούρια στη Στεμνίτσα και κατέβαινε να πουλήσει στην Αχαϊκή γη. Τελικός όμως προορισμός ήταν η Πάτρα.
Στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου με τίτλο «Η Άλλη Κρίση – Η Μαρτυρία Ενός Πρέσβη» αναφέρομαι στο τρόπο με τον οποίο σε ηλικία έντεκα χρονών γνώρισα για πρώτη φορά τους θείους μου Ντίνο και Ηλία γύρω στο 1960. Κατά την εκδοχή του πατέρα και της μάνας γύριζαν από το Παρίσι. Στην πραγματικότητα από τη Μακρόνησο.
Η γιαγιά μου από τη πλευρά του πατέρα μου ήταν πρόσφυγας από την Κωνσταντινούπολη. Περιγράφω στο βιβλίο το προσφυγικό παράπηγμα στις Τζιτζιφιές στο οποίο έμεινε μέχρι το θάνατο της. Εκεί μεγάλωσε ο πατέρας μου. Σε δύσκολο περιβάλλον στην απόχρωση του γκρι. Continue reading
by Alexandros P. Mallias
Along with millions of people around the world, I, too, watched as President-elect Barack Obama graciously thanked the American people for voting him into the highest office in the land. His was an inspiring message of change and hope; in a sweeping estimation of the work ahead, Barack Obama’s words resounded and reached us as distinct individuals, we singled out those words more relevant to each one of us.
As Greece’s Ambassador to the United States, representing the world’s first democracy in the world’s current most powerful democracy, some of his words spoke particularly to me, when he said that America’s “true strength… comes not from the might of our arms or the scale of our wealth, but from the enduring power of our ideals”. Continue reading