Η ομιλία μου στην εκδήλωση που πραγματοποίησε Το Ποτάμι την Τρίτη 2 Ιουνίου 2015
- Συμφωνία για την Ευρώπη Ξεκαθαρίζω εξ αρχής.
Όχι, δεν στηρίζουμε οποιαδήποτε συμφωνία.
Αυτή η συμφωνία δεν είναι η δική μας συμφωνία.
Ναι, ξέρουμε ότι δεν θα είναι η καλύτερη συμφωνία.
Θα είναι όμως μια συμφωνία που μας κρατά μέσα στην Ευρώπη. Μέσα στο φυσικό μας σπίτι. Είναι η συμφωνία της ελπίδας.
Είναι μια συμφωνία που αναγκάζει, που υποχρεώνει και τους καλούς μας αντι-ευρωπαίους φίλους στην κυβέρνηση και στα κόμματα που τη συνθέτουν να ξεχάσουν τους δικούς τους αντι-ευρωπαϊκούς λόγους και συμπεριφορά.
Να εργασθούν μαζί μας – μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση – για να διορθώσουμε τα κακώς έχοντα στο κοινό μας σπίτι.
Σήμερα τους καλωσορίζουμε στις δικές μας θέσεις.
Τους καλωσορίζουμε στη δική μας Ευρώπη.
Όχι, αυτή η συμφωνία δεν είναι δικό μας έργο.
Είναι όμως η συμφωνία που ο Πρωθυπουργός της, Αλέξης Τσίπρας, θεωρεί ως την καλύτερη δυνατή για να κρατηθούμε στην Ευρώπη. Παρά τα λάθη που αναγνωρίζει ότι έγιναν.
Η θέση μου είναι καθαρή.
Μια επώδυνη συμφωνία είναι καλύτερη από μια οδυνηρή οικονομική και πολιτική χρεοκοπία.
Με την Ελλάδα έξω από την Ευρώπη, στο βάθος του πολιτικού γκρεμού.
Χωρίς κύρος, ισχύ, φίλους και αξιοπρέπεια. Άξια του οίκτου τους και ταπεινωμένη.
Ναι, ταπεινωμένη ακόμη και στα μάτια των γειτόνων της.
Διαφωνούμε με την τακτική. Θα διαφωνίσουμε και θα κρίνουμε επιμέρους πρόνοιες της συμφωνίας. Θα την ψηφίσουμε όμως. Γιατί;
Σε αντίθεση με αρκετούς στον ΣΥΡΙΖΑ και στην Κυβέρνηση, δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος θα έφερνε προς έγκριση στη Βουλή ένα κείμενο που δεν θα διασφαλίζει τα συμφέροντα της Ελλάδος μέσα στην Ευρώπη. Παρά τα σωρευμένα λάθη που έγιναν.
Αλήθεια, εκείνοι τον πιστεύουν; Τον εμπιστέυονται;
Αν ναι, τότε τους καλωσορίζουμε τώρα και πάλι στις δικές μας θέσεις. Στη δική μας Ευρώπη.
Χαιρόμαστε που τώρα μας ακολουθούν. Εκείνοι αλλάζουν τώρα πορεία και ταυτότητακαι έρχονται σε μας. Στις δικές μας θέσεις.
Εμείς μένουμε σταθεροί στα λόγια που διακρίνουν την πορεία μας τους δεκαπέντε μήνες της ύπαρξής μας. “Μια άλλη Ελλάδα σε μια διαφορετική Ευρώπη”.
- Το Αίνιγμα της Σφίγγας
Τα κόμματα, όπως και ο άνθρωπος, έχουν τέσσερα πόδια όταν βλέπουν το φως της μέρας, δυο πόδια στην ηλικία της πολιτικής ωριμότητας και χρειάζονται δεκανίκι, τρία πόδια στο πολιτικό τους λυκόφως. Όταν δείχνουν να συμπεριφέρονται σαν να είναι στη δύση τους.
Λένε και γράφουν: «ελάτε μαζί να κάνουμε το μεγάλο Ευρωπαϊκό Μέτωπο».
Ποιοί;
Εκείνοι που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο πολιτικής ευθύνης για την βαθιά κρίση των αξιών και της πολιτικής.
Η οικονομία είναι το σύμπτωμα.
Η αιτία και η αφορμή είναι η η ανεπάρκεια της πολιτικής. Η ανεπάρκεια των πολιτικών. Ακούσατε κάποιον να αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί;
Τί θέλει από εμάς η ηγεσία εκείνη που τώρα σαν αντιπολίτευση δείχνει να στρέφει πάλι το κεφάλι στις “Σειρήνες των Ζαππείων”;
Ευτυχώς όμως δεν είναι όλοι ίδιοι.
Αντιμνημονιακοί σαν αντιπολίτευση μέχρι το 2012, υπερμνημονιακοί σαν κυβέρνηση, μισομνημονιακοί μετά τις ευρωεκλογές του 2013, υποδύονται τώρα τους επικριτές των συμφωνιών.
Ευτυχώς δεν είναι όλοι ίδιοι.
Υπάρχουν και εκείνοι που έχουν μέτρο, συνέπεια και λογική. Με όλους αυτούς, όπου και αν βρίσκονται, είμαστε μαζί.
Είναι κρίμα.
Αντί να επενδύσουν στην αδιαπραγμάτευτη εξίσωση “Ελλάδα ίσον Ευρώπη, δεν νοείται Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα”, όπως την κληροδότησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, προτιμούν να δουν την αποτυχία του Πρωθυπουργού στην Ευρώπη.
Ξεχνούν ότι εδώ που έφτασαν τα πράγματα, αυτή η οδυνηρή συμφωνία είναι η τελευταία ευκαιρία μας στην Ευρώπη.
Ευτυχώς όχι όλοι. Υπάρχουν και εκείνοι που τους διακρίνει το μέτρο, η λογική και η συνέπεια. Με αυτούς είμαστε μαζί.
Για εμάς σημασία έχει να πετύχει η Ελλάδα.
Δεν υπάρχει πετυψημένη Ελλάδα έξω από την Ευρώπη.
Το Ποτάμι δεν ακολουθεί κανέναν σε ένα μέτωπο δίχος αντίπαλο.
Δεν θα γίνει το “τρίτο πόδι” κομμάτων που δεν μπορούν αν σταθούν πια στα δυο τους πόδια.
Ας λύσουν μόνοι τους το δικό τους “αίνιγμα της Σφίγγας”.