Η ομιλία μου στη συζήτηση Στρογγυλής Τραπέζης που διοργάνωσε το Επιμελητήριο Κορίνθου στο πλαίσιο της Πανελλήνιας Έκθεσης “ΚΟΡΙΝΘΙΑ , 2014”, Κόρινθος – Βέλος.
Ευχαριστώ θερμά τους διοργανωτές της εκδήλωσης που με προκάλεσαν να λάβω μέρος στη συζήτηση αυτή στο πλαίσιο της έκθεσης ” ΚΟΡΙΝΘΙΑ , 2014”.
Η καταγωγή μου, για την οποία είμαι υπερήφανος, είναι από την ορεινή Αρκαδία, από την Στεμνίτσα.
Το ερώτημα λοιπόν που γεννιέται αμέσως είναι τι δουλειά έχει ένας Γορτύνιος στην Κορινθία;
Κατ’ αρχήν να διευκρινίσω σε όσους απορούν ότι οι σχέσεις μας δεν είναι σημερινές.
Χρονολογούνται ήδη από την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου. Σύμμαχοι της Λακεδαίμονος ήταν όλοι οι Πελοποννήσιοι εκτός των Αργείων και των Αχαιών.
Η Κόρινθος με την επιμονή της να προστατεύσει τα συμφέροντα της και τον έλεγχο της Επιδάμνου, αποικίας της , έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης για την έναρξη του Πελοποννησιακού Πολέμου. Η Σπάρτη συντάχθηκε μαζί της.
Απέναντι της ήταν η Κέρκυρα που γρήγορα αναζήτησε την βοήθεια της Αθήνας.
Ξαναδιαβάζοντας τον Θουκυδίδη, δεν μπορώ παρά να σταθώ σε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα των δημηγοριών που αποδίδονται στους Κορίνθιους πρέσβεις. Να ξεκαθαρίσω βέβαια ότι δεν έμοιαζαν και πολύ με τους σημερινούς, μιας και τότε ο λόγος και οι προτάσεις τους ήσαν κατά κανόνα περί ειρήνης και πολέμου.
Ήδη στο πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου, ο Θουκυδίδης θέλει τους Κορινθίους να απευθύνονται προς τους Αθηναίους .
Έχω διαλέξει μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα .
Ακούγονται και ερμηνεύονται σαν να είναι γραμμένα για σήμερα :
«δεν ιδρύσαμε την αποικία για να μας περιφρονούν, αλλά για να είμαστε οι αρχηγοί τους και να μας σέβονται, κατά τα έθιμα»
Αποικία . Να μια λέξη που ξαναήλθε στο καθημερινό λεξιλόγιο μας τα τελευταία χρόνια, στα χρόνια της μεγάλης κρίσης.
-Ένας διακανονισμός, ” μια διαιτησία έχει αξία όταν υπάρχει ισότητα μεταξύ των δυο διαδίκων”. Να μια αρχή που έχει τη δική της σημασία στο σημερινό παγκόσμιο σύστημα ανισορροπίας.
Διότι το σύστημα συλλογικής ισορροπίας και ασφάλειας που εκφράζουν κα ενσαρκώνουν τα Ηνωμένα Έθνη έχει από πολλού παραλύσει. Λόγω σύγκρουσης των συμφερόντων των Μόνιμων Μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, των πέντε πυλώνων του Συστήματος.
Δηλαδή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, της Ρωσικής Ομοσπονδίας, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου.
-” Όσο λιγότερο κανείς αδικεί τόσο καλύτερα προστατεύει τα συμφέροντα του”. Σοφά λόγια. Περί δικαιοσύνης και συμφερόντων. Για τη Δικαιοσύνη και τις Αρχές.
Δεν ίσχυσε τότε. Δεν ισχύει ούτε σήμερα.
Πολλοί ίσως αρχίζετε να διερωτάσθε. Μα καλά εδώ συζητάμε πως να αυξήσουμε το παραγωγικό μας δυναμικό, πως να αυξήσουμε τις θέσεις εργασίας, πως να μπορέσουμε να ξανασταθούμε στα πόδια μας. Όρθιοι. Τι να κάνουμε τον Θουκυδίδη και τους Αθηναίους ;
Ο τίτλος της εισήγησης μου είναι ” Η Κορινθία και ο κόσμος – τρεις προτάσεις”.
Πρόταση Πρώτη :
Τουριστική, πολιτιστική και εμπορική, για παράδειγμα ως ενιαίο κοινό εμπορικό σήμα, τη φράση:
‘Κόρινθος , η πύλη στον ελληνικό νότο”.
Προτείνω δηλαδή ένα rebranding. Στόχος οι αγορές των ΗΠΑ, Ρωσίας και Κίνας.
Πρόταση Δεύτερη:
Τώρα μια σκέψη που σχέση έχει με την Βεργίνα αλλά και με τις ανασκαφές στην Αμφίπολη.
Σε ποια πόλη έγινε το Συνέδριο όλων των Ελληνικών πόλεων, η συμφιλίωση των μέχρι τότε εμπόλεμων, μετά τη μάχη της Χαιρώνειας;
Όταν δηλαδή ο αδιαφιλονίκητος θριαμβευτής πια Φίλιππος ο Μακεδών προέκρινε την συνεργασία των Ελληνικών πόλεων και εκεί ακούσθηκε το πρώτον ” το κοινόν των Ελλήνων”; Το 337 π.Χ. στην Κόρινθο.
Να και πάλι ο ρόλος, η σημασία της Κορίνθου.
”Από τις Αιγές στην Κόρινθο”. Πως ακούγεται αυτό το οδοιπορικό;
Ο καθηγητής Στέφαν Μίλερ, επικεφαλής της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Αποστολής στην Νεμέα είναι πολύτιμο κεφάλαιο. Είναι και Έλληνας και φιλέλληνας.
Πρόταση Τρίτη :
Έχει προβληθεί το γεγονός ότι ο Απόστολος Παύλος επισκέφθηκε την Κόρινθο; Ποιος είναι ο βαθύτερος λόγος της εδώ παρουσίας του; Προς τι οι προς Κορίνθιους Επιστολές του;
Ο θρησκευτικός τουρισμός είναι μια σημαντική μορφή επιλεγμένων τουριστικών διαδρομών με θρησκευτικό υπόβαθρο. Όχι όμως αποκλειστικά θρησκευτικό. Μαθαίνω ότι είναι περίπου ανύπαρκτος εδώ στην Κόρινθο. Και όμως πολλά θα μπορούσαμε να διδαχθούμε από την Έφεσο.
Ισραήλ, ΗΠΑ, Ρωσία, Αυστραλία, Καναδάς, Ιταλία, Γαλλία. Να μερικές χώρες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν στόχο μιας ειδικής εκστρατείας υπό τον γενικό τίτλο” Ακολουθώντας τον Απόστολο Παύλο” (In the footsteps of Saint Paul).
Επιπλέον, οι δυναμικές επιχειρήσεις του πρωτογενούς τομέα και της μεταποίησης γεωργικών προϊόντων με εξαγωγικό προσανατολισμό, θα μπορούσαν να σκεφθούν τη σημασία της ενιαίας και ταυτόσημης χρήσης/ προθήκης ενός νέου ”branding” – θέλω να ελπίζω ότι δεν θεωρείται ασέβεια – που θα μπορούσε να είναι ” from the Korinthian land , blessed by Saint Paul”.
Αγαπητοί φίλοι,
Οκτώ χρόνια που εργάσθηκα ως διπλωμάτης στις Ηνωμένες Πολιτείες, τέσσερα εκ των οποίων ως πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον.
Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι εξαγωγικές μας δραστηριότητες στις μεγάλες αγορές που χάσαμε από δικά μας σφάλματα, στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, πρέπει να συντονίζονται από την περιφέρεια.
Όχι διοικητικά και γραφειοκρατικά, όροι που στην Ελλάδα είναι συνειρμικά ταυτόσημοι του ”συντονισμού”. Αλλά με φαντασία και δημιουργικά. Στην Πελοπόννησο και ειδικότερα στο Νομό Κορινθίας επιβάλλεται η ανάπτυξη ενός ξεχωριστού σήματος.
Ανέφερα ορισμένες σκέψεις. Σίγουρα υπάρχουν και άλλες. Διαλέξτε τις καλλίτερες και τις πιο ρεαλιστικές.
Επίσης το λεγόμενο branding και rebranding δεν είναι μια στατική αλλά μια συνεχώς εξελισσόμενη διαδικασία στο πλαίσιο ενός σκληρού ανταγωνισμού.
Η Περιφέρεια της Κρήτης έχει εδώ και μια δεκαετία υποδειγματική παρουσία και πρωτοβουλίες. Οριζόντιες και καθετοποιημένες.
Η Ολυμπιάδα του 2004 έφερε και πάλι στο προσκήνιο την κρητική διατροφή. Η Κρήτη το αξιοποιεί δυναμικά. Το ίδιο πρέπει και μπορούν να κάνουν και άλλες Περιφέρειες. Μπορεί η Πελοπόννησος, που αμέσως μετά την Αττική (46%) μετέχει με το ποσοστό 20% στο σύνολο των εξαγωγών μας και βέβαια η Κορινθία.
Για μένα, η κεντρική διοίκηση, αντί διαχρονικά να σηκώνει τοίχους και να βάζει εμπόδια, οφείλει να διευκολύνει. Αν δεν εμποδίζει τουλάχιστον, θα έχουμε ήδη κάνει ένα βήμα ουσιαστικό.
Το μέλλον όμως είναι στην περιφέρεια και στο Νομό.
Κλείνω με ορισμένα στοιχεία. Ευχαριστώ τον κ. Βασίλειο Μπαλάφα που με βοήθησε στην συλλογή τους:
1. Ο νομός Κορινθίας, σύμφωνα με το κατά κεφαλή ΑΕΠ, που είναι 14.769,13€ , κατατάσσεται στη δεύτερη θέση του συνόλου των νομών της Ελλάδας, πίσω από το νομό Βοιωτίας, και στη πρώτη θέση της περιφέρειας Πελοποννήσου. Η ποσοστιαία
συμμετοχή των παραγωγικών τομέων στο κατά κεφαλή ΑΕΠ είναι:
8,6% του πρωτογενή τομέα,
48,9% του δευτερογενή τομέα και 42,5% του τριτογενή τομέα.
Αξιοσημείωτο είναι το ποσοστό συμμετοχής του δευτερογενή τομέα, το οποίο είναι το μεγαλύτερο στην περιφέρεια.
2. Το ποσοστό ανεργίας στον Νομό είναι 32%, επί του εργατικού δυναμικού. Από τα υψηλότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και βέβαια στην Ελλάδα. Στους νέους η ανεργία είναι ακόμη μεγαλύτερη. Ένας στους δυο είναι χωρίς δουλειά.
Άρα, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα .
Οι εν ενεργεία εργαζόμενοι είναι 25.000 και οι άνεργοι εγγεγραμμένοι 11.500. Η ανεργία των νέων είναι το μεγάλο πρόβλημα. Είναι το έγκλημα της δικής μου γενιάς .
Η ιθύνουσα τάξη θυσιάζει τις νέες γενιές στο βωμό της επιβίωσης της.
Ως πρέσβης, ως διπλωμάτης, θα περιμένατε ίσως να αναφερθώ στα λεγόμενα εθνικά μας θέματα.
Αυτό έκανα και σήμερα.
Αναφέρομαι στο βασικό μας εθνικό θέμα, που είναι υπαρξιακό.
Είναι το ζήτημα επιβίωσης μας. Αφορά στην οικονομία.
Χωρίς οικονομία δεν υπάρχει εθνική ασφάλεια.
Χωρίς παραγωγή και παραγωγικότητα δεν υπάρχει εθνική κυριαρχία. Δεν υπάρχει πραγματική ανεξαρτησία.
Υπάρχει μόνο εξάρτηση.
Ξεκίνησα με τους λόγους των Κορινθίων για την αποικία τους την Επίδαμνο .
Τελειώνω με την ίδια φράση :
«Δεν δημιουργήσαμε την αποικία για να μας περιφρονούν, αλλά για να είμαστε οι αρχηγοί τους και να μας σέβονται, κατά τα έθιμα.»
Έτσι θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν την Ελλάδα, ενόσω δεν παράγουμε και δεν εξάγουμε. Εφόσον δεν μπορέσουμε να σταθούμε και πάλι όρθιοι. Επιβεβαιώνοντας και πάλι τα λόγια των Κορινθίων.
