Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΣΤΙΑ“, 06/06/2017
Είναι σημαντική η προσπάθεια του Προέδρου Ντόναλντ Τράμπ να φέρει στο τραπέζι της ειρήνης τις αραβικές χώρες και το Ισραήλ και να ξαναδώσει το «φιλί της ζωής» στο Παλαιστινιακό, ξεχασμένο θύμα της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης. Οι προσπάθειες τού Πρόεδρου Ομπάμα δεν απέδωσαν λόγω καχυποψίας τού Ισραήλ κυρίως.
Την χαριστική βολή απετέλεσε η Συμφωνία για τον έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Κλόνισε ταυτόχρονα τις σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Ριάντ καθώς και άλλων «αραβικών αυλών». Ενίσχυσε δε την αντίληψη των αραβικών χωρών του Κόλπου ότι το Ισραήλ θα μπορούσε εν τέλει να αποτελέσει φυσικό τους σύμμαχο κατά της απειλής που λέγεται Ιράν. Ισραήλ και Σαουδική Αραβία έχουν περισσότερα κοινά συμφέροντα από ποτέ.
Ο Πρόεδρος Τράμπ έδωσε με σαφήνεια το προσωπικό του στίγμα για το μέλλον της περιοχής, τις σχέσεις του με το τον αραβικό κόσμο και το πλαίσιο συνεργασίας με τον ισλαμικό κόσμο.
Το Δόγμα Τράμπ στηρίζεται στην ασφάλεια και στην οικονομία. Ο ίδιος χαρακτήρισε το δόγμα του ως “πραγματισμό βασιζόμενο στην αρχές”. Επανέλαβε τις θέσεις του για την στηριζόμενη στην ισχύ αξιοπιστία της Αμερικής έναντι φίλων και συμμάχων, καθώς και στην αποφασιστικότητα της απέναντι στους εχθρούς της. Η πολιτική του θα ενισχύσει την ασφάλεια μέσω της σταθερότητας και όχι μέσω “ριζοσπαστικής αναστάτωσης”. Ο σταδιακός εκσυγχρονισμός και οι προσεκτικές μεταρρυθμίσεις θα προτιμηθούν των αιφνιδιασμού των παρεμβάσεων.
Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ, ξετυλίγοντας το δόγμα του μη αιφνιδιασμού των φίλων και συμμάχων του στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο κλείνει αναμφίβολα το κεφάλαιο των αμερικανικών παρεμβατικών δράσεων όπως εκδηλώθηκαν κατά την τελευταία επταετία στην Βόρειο Αφρική και Μέση Ανατολή. Ενώ ο Πρόεδρος Ομπάμα είναι στο κέντρο της κριτικής του, στην πραγματικότητα ο αμερικανός Πρόεδρος αποστασιοποιείται και από τον «πολιτικό μεσσιανισμό» της μεσανατολικής πολιτικής του Προέδρου Τζωρτζ Μπους.
Το σχέδιο Τράμπ όπως τουλάχιστον με σαφήνεια δημοσιοποιήθηκε από τον ίδιο έχει τα ακόλουθα στοιχεία:
Ανάληψη ευθυνών και βαρών εκ μέρους των αραβικών και ισλαμικών χωρών για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Ενθάρρυνση προσέγγισης μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και των λοιπών χωρών του Κόλπου με το Ισραήλ που θα μπορούσε να φθάσει μέχρι την αναγνώρισή του και συμφέρουσες για όλες τις πλευρές οικονομικές διευθετήσεις. Αποκλεισμό και απομόνωση του Ιράν.
Ο Πρόεδρος Τράμπ εκτιμά ότι η συμφιλίωση της Σαουδικής Αραβίας και των χωρών του Κόλπου με το Ισραήλ είναι σημαντικότερη για τα αμερικανικά συμφέροντα της αποκατάστασης σχέσεων μεταξύ Αράβων και Ιράν και της δημιουργίας συνθηκών ασφαλείας που θα επέτρεπαν την συμβίωση του Ισραήλ, των Αράβων και του Ιράν. Έκανε απολύτως σαφές ότι δεν θα επιτρέψει στο Ιράν να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο ούτε να απειλήσει το Ισραήλ .
Ήταν λιτός για Παλαιστινιακό. Κατέγραψε δηλώσεις ‘’ καλών προθέσεων’’ Παλαιστίνιου Προέδρου και Πρωθυπουργού του Ισραήλ εκφράζοντας ελπίδα για δυνατότητα εξεύρεσης λύσης αποφεύγοντας προσδιορίσει αν πρόκειται για την λεγόμενη «λύση των δύο κρατών» ή όχι. Yπεγράμμισε την σημασία της Ιερουσαλήμ για τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, προσευχήθηκε στο Δυτικό Τείχος , δεν επανέλαβε όμως τα περί αναγνώρισής της ως πρωτεύουσας του Ισραήλ.
Απομένει όμως να δούμε κατά πόσον η απομόνωση του Ιράν παρά την επανεκλογή του μεταρρυθμιστή Προέδρου Ρουχανί αποτελεί ικανή συνθήκη για την ασφάλεια στην περιοχή.
Το ερώτημα παραμένει εάν μπορεί να υπάρξει ασφάλεια μέσω σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή από τον Περσικό Κόλπο μέχρι την Μεσόγειο χωρίς την υπό όρους συμμετοχή του Ιράν.
