Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα “The President“, 13/05/2019
Η γειτονιά μας και η Ευρώπη βρίσκονται σήμερα σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Η λέξη απόγνωση όχι σπάνια ήρθε και ξαναήρθε στη ζωή μας. Ειδικά τα τελευταία μίζερα χρόνια τη απαξίωσης της γνώσης, του πολιτισμού ,της παιδείας της διάκρισης.
Κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι για λίγο. Αναλογίζομαι ότι σε όλα τα επίπεδα, εθνικό, ευρωπαϊκό, περιφερειακό και παγκόσμιο απαιτείται η επιστροφή στη «Γνώση». Τις σκέψεις μου την στιγμή αυτή επικεντρώνω στην πατρίδα μου. Η Ελλάδα οφείλει να ξαναγίνει μια πολιτεία που στηρίζει την ανάπτυξη και την καλλιέργεια της γνώσης. Δεν είναι μόνο εφόδιο ζωής. είναι τρόπος επιβίωσης και το μέσο διάκρισης. Στα χρόνια που πέρασαν και ακόμη παλιότερα τόσο σαν κράτος όσο και σαν έθνος, πληρώσαμε υψηλό τίμημα .Δυσανάλογα υψηλό κόστος. Γιατί οι δικές μας κυρίως αποφάσεις είτε για πράξεις είτε για απραξία, προκάλεσαν δυστυχία,πόνο και συμφορές.
Η γνώμη, η κρίση, η απόφαση είναι στοιχεία αναπόσπαστα από την ζωή μας. Οι ανθρώπινες όμως αποφάσεις, γνώμες και κρίσεις των ηγετών μιας χώρας έχουν θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις. Το θάρρος της γνώμης είναι ένα προτέρημα των ηγετών. Ή εν πάση περιπτώσει εκείνων που ξεχωρίζουν.
Στην ιστορία όμως έχουν μείνει οι ηγέτες που έχουν στηρίξει την άποψή τους στην βαθιά γνώση. Η γνώση προϋποθέτει παιδεία. Ναι, υπάρχει γνώση ,πληροφόρηση καλύτερα, χωρίς παιδεία.Είναι η επιδερμική, αυτοματοποιημένη σχεδόν απορρόφηση πληροφοριών τις οποίες δεχόμαστε και καταγράφουμε στον χρυσό αυτό αιώνα της απαίδευτης και αβασάνιστης μαζικής πληροφόρησης. Προκρίνω όμως την γνώση που είναι προϊόν εκπαίδευσης, παιδείας. Αυτό διακρίνει το άβουλο υποκείμενο της πληροφόρησης από τον άνθρωπο που σκέπτεται, που αναλύει κάθε πληροφορία που δέχεται.
Κυρίως όμως διακρίνει μία μη συνειδητή, παρορμητική τάση της σπουδής για την γνώμη.
Δεν είναι ούτε θέμα ηλικίας ούτε θέμα γενιάς. Η παιδεία δεν είναι απλά χρήσιμη, είναι αναγκαία. είναι το βασικό αγαθό που μπορεί και πρέπει να παρέχει μια δημοκρατική κοινωνία στους πολίτες της. Ταυτόχρονα όμως είναι υποχρέωση του ατόμου, του πολίτη. Η καλλιέργεια του ανθρώπινου πνεύματος δεν μπορεί να αφεθεί στην τύχη ούτε στον αυτοματισμό. Σκέφτομαι κάνοντας και μία επιβεβλημένη αυτοκριτική και ενδοσκόπηση ότι σαν πολίτες, σαν κοινωνία και σαν χώρα πολλά θα είχαμε ωφεληθεί αν η Γνώση και ο Λόγος είχαν προηγηθεί της γνώμης και των πράξεων.
